Vay Şiiri - Orhan Dölen

Şu ömür dediğin hesaplı günü,
Saydıysan ne alâ, saymadıysan vay!
İnsanın adını yaşatır ünü,
Yaydıysan ne alâ, yaymadıysan vay!

Güldürme zalimi, hem de zorbayı,
Çıkarma kendine bir gurur payı.
Fakirin önüne sıcak çorbayı,
Koyduysan ne alâ, koymadıysan vay!

Toprak da yorulur tohum ekmekle,
Dünyanın çilesi bitmez çekmekle.
Çok şükür diyerek kuru ekmekle,
Doyduysan ne alâ, doymadıysan vay!

Gün gele ki, şu can bizden alına,
Bedenler binecek tahta salına,
İnsanlar sevinsin diye malına,
Kıydıysan ne alâ, kıymadıysan vay!

Bulduysan rızkını, yiyeceğini
Bilesin kefeni giyeceğini.
Seferi demiştir diyeceğini,
Duyduysan ne alâ, duymadıysan vay!