VAY ANASINI…
Evinizin önünden, kara tren geçerdi
Çorak toprağınızdan, leylekler göç ederdi
Sakız ağaç dalına, bağlıydı hayallerin
Kömür bakışlarından, bıldırcınlar düşerdi…
Mezatta satılmıştın, henüz on beşti yaşın
Fason gülüş doluydu, ceviz çeyiz sandığın
Oyuncaklar oynardın, gece rüyalarında
Acıdan yeşermezdi, menekşe oyaların…
Aynada dağılırdı, parçalanmış suretin
Hüznünle sararırdı, bağ bozumu gözlerin
Rüzgârlarda savrulan, çölde kum tanesiydin
Yağmalanmış çocukluğun, hançerlenmiş gençliğin…
Kırmızı coşkuydu aşk, kan tuttu şarkıların
Sana sevmek günahtı, yasaktı kaçmaların
İçindeki yangını, söndürmedi yağmurlar
Törelerde yazıldı, simsiyah alın yazın…
Alnına sürmüştün sen, gecenin karasını
Ağabeyin çözerdi , bu namus davasını
Karagümrük yolunda, katl oldu hayat bağın
Anan bile tutamadı, yasını vay anasını… Vay anasını…
Şiir : Sedat ERDOĞDU
Kayıt Tarihi : 18.2.2018 10:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!