Vaxtsız solan. Şiiri - Sevinc Arzulu

Bu dünyanın nəyi əyri, nəyi düz,
Yenə sisə bürünübdür çəmən, düz.
Qəbrim üstə öz əlinlə çiçək düz,
Onda mənim yoxluğumu duyarsan,
Əl-üzünü göz yaşıyla yuyarsan.

Oxşamışam gül üstündə xala mən,
Vurmuşam gah mıxa, gah da nala mən.
Qəlbdə sözüm.Dönmüşəm lal-kara mən,
Danışdırma.Danışmağayox halım,
Yaman pisdir mənnim keyfim-əhvalım.

Önümdəki alaqları yolam mən,
Şahmar ilə gedərəm lap yola mən.
İndi daha unudulmuş yolam mən,
Kim tapacaq cığırımı, izimi,
Dua edim yerə qoyub dizimi.

Zalım fələk, qapımızı döymə sən,
Əzizimə, yaxınıma dəymə sən.
Döyülərsən özün.İlkin döyməsən,
Dünyanın ən acı qanunu belə,
Heyf, gəncliyimi mən verdim yelə.

Sevinc, dərin xəyallara dalmısan,
Gözəl gəncliyimni yada salmısan.
Indi dostlarından geri qalmısan,
Çətin yenə cani-dildən güləm mən,
Xar əlində vaxtsız solan güləm mən.