Vaveyla Şiiri - Orhan Bircan

Ademi Kalabalık içinde
Bir beşeri nisyanım.
Hüznüm dağlar kadar kocaman,
Adımlarım ağır ağır,
Her nefesim bir son durak.

Zaman çığ gibidir,
Vaveylalar içimdeki bende tutsak,
İrkilirim dokunamam.

Ve Başlar ki secdeye
Her vardığında,
Sıyrılırım beşer-i nisyandan.
Arzularım mahbubuna tabi,
Beklediği tecellisidir kaderin...

...Ve niyetler zincirlenmiş,
Nefesler tükenmekte
Varılan son durakta.

Eller semadan inik,
Terk edilen bedenler,
Toprağa gömülmekte.

Ve parçalanır Beşeri kalabalık,
Toprağa düşer bir bir.
Ne feryatlar duyulur,
Ne ameller görülür.

Mahşeri kalabalık içinde
Üzüntüler yekpare.
Ve niyetler zincirlenmiş,
Nefesler tükenmekte.