Vaveyla Şiiri - Hüseyin Kavak

Güneş vurdu pencereme, sabah olmuş uyardı
Dağılmış saçlarım, karıncalanmış parmaklarım
Uyandım,
Günaydın,
Hâlâ gözlerimin altında günahlarım, zifiri karanlık
Gözlerimi açmak için yıllarca gün saydım
Yarınlar hiç oldu, hafızamda hep dün kaldı
Dünde kaşımı yaran taşları, gül sandım

Ağla gökyüzüm, yağmur damlalarına ev sahipliği yapsın yanaklarım
Yıllardır bir söz köz oldu yanar canım
Zincirine vurulmuş umutlarım, yasakların
Bir nebze huzurum vardı, gözlerine sakladım

Yıllar geçti bulamadım, bu yüzden yüzümün asıklığı
İlkbaharı ört üstüne, üstüm kış güzdür yastığım
Bir karış toprak zaten özümün yattığı
Boğulmak istiyorum, yaşamak için gözlerinin derinliklerine daldığım
Anda....

Merhabalar sebepti her elvedaya
Gitmiyorsun, bulmadım diye mi seni bir merhabayla
Öyleyse, kulaklarımın derinliklerinde sonsuza dek uyu vaveyla