Vaveyla Şiiri - Muhammed Yılmaz 4

Tenim yağız, içim kızıl, sen içimde vaveyla
Bıktırdığın yokluğundaki alaca şafakların
Eşiğinden çıkarak zamana yayılıp da geldim
Verdiğin onca sözü heybemde saklayarak
Yıldızlarda salınıp, huzuruna yöneldim
Sen yoktun, çıkış yoktu, umut yoktu dünyada
Ben hep buradaydım, sen nerdeydin Vaveyla

Kanıp el sözüne sürgün ettin beni kendinden
Kaçtım senden, her şeyden ve herkesten
Dağlara vurdum kendimi göçebe obalar gibi
Kucak açtım Şam'a, ta oradan Tahran'a
Bırakmadı peşimi bıraktığın üstümde izlerin
Çıkmıyorsun aklımdan, aklımda hala nefesin

Hükmüm senin elindedir al istersen tahtımı
Varım yoğum şiltemin bir nebze de yünleri
Yokluk bana kahırdır, huzur sana ram olmaz
Korkarım ki gelmezsin duysan da öleceğimi
Işık oldum yetemedim ne arıyorsun karanlıkta
Gör ben buradayım, sen nerdesin Vaveyla