Vaveyla Şiiri - Meltem Hilooğlu

Gün batımına eşlik et vaveyla
Benzersiz bir giz gibi...
Göreceğin her şey sana ait.

İçimdeki sese kulak ver, sağır oldum.
Ey vaveyla! Dimağıma meydan okudun.

Avaz avaz haykırdı riyakar aynalar
Ne sağına ne soluna bakan var.
Vaveyla sesinde gizli bir haz var.

Kuşku duyan ağızların kulakları tıkandı
Hezeyanlar uçuştu toprağa, ekinler sarardı
Kara yazdan bana kara bir niyaz kaldı

Ardından şehrime hüzün yağdı
Gök yarıldı, başıma hazin bir son düştü
Kanadı kırık yüzleşmeler şahit.
Tanık olduğum tüm gölgeler eğri.
Vaveyla! Gökyüzü bunu yalnızca seyran eyledi.

Kahvenin köpüğünde gülüşler gizli
İki yudum sonra derin bir hüzün saklı
Zafer yolunda dikenler tacı...
Rüzgar aldı savurdu etime batırdı
Gecenin karanlığına vaveyla karıştı.

Doğudan batıya kaygılar sıralandı.
İttifak yaptım, dünya anahtarı sakladı.
Ey vaveyla! Tüm kapılar yüzüme kapandı.

Beyazlara siyah düştü, siyah küle döndü
Devir döndü, en cengaverler korkağa büründü
Vaveyla! Sözlerini mihenge vurdum, renklerin feri söndü.

Kalaylanmış yalanlar doğaya salındı
Çoğaldıkça çoğaldı, ayaklara dolandı.
Dipsiz kuyularda sızlanan melun yankı...
Kim bilir hangi hayatın nefesini çaldı.

Kainatı sarmaşıklar dağladı.
Darmadağın inleyen meyus sis.
Yüzüme ağır bir yenilgi doladı.
Vaveyla! Senden geriye bana bir "hiç" kaldı.

Bicanım, haykırışım, celladım!

Ağzımdan, adımıma kadar...
Ey gözleri kısık, kırmızı vaveylam!

Heybemde rüyamı tamamlayacak bir cevher yok.
Efsunlu sabahlardan bana pay yok.

Gün doğumuda, gün batımıda şahit.

Dimağıma değen her mavilik senin.
Kemiğini kırdığın avazlar senin.

Tüm "var'lar" senin.
Ben yoklar ülkesinin, yok olamamış yokluğuyum vaveyla.
Toprakla sınandım.

Toprağa karıştımda, bir "yok olamadım."