Vaveyla Şiiri - Sena Kınar

Bu sabah her şey benim yüzümden oldu
Gün benim için doğdu.
İçimden bir türkü mırıldandığımda,
Kuşların sesine eşlik ediyordum.

Bir yolu yürümek en fazla ne kadar sürebilirdi?
Yada sayılı gün ne kadar uzun olabilirdi?
Artık beni ordan alıp oraya götürdüklerinde,
Farkında bile olmuyordum.

Kaçmak hangi vasfa yaraşırdı?
Ve can isterse ona kim karışırdı?
Sevgilim;
Ben hep sana dokunmaktansa,
Sana seslenebilmeyi özlüyordum.

Gülüyorum güzelim.
Hissizliklerimde varolmaya çalışan bir şeyler var.
Binaenaleyh yaşıyordum
Yada yaşıyor görünüyordum.

Ben bu sabah ilk defa kendime sarıldım.
Omzuma başımı yasladım,
Ellerimi tuttum.
Meğerse kollarım ne kadar da uzunmuş!

Sana bir sır vereyim mi?
Aslında bu sabah hiç güneş doğmadı.
İçimden mırıldandığım türküyle de, vaveylaya eşlik ediyordum.