Bulutların arasında süzülen güvercinin kanadından bir yol gözükür yüce dağların başına
Kefeni biçilmiş insana kaftan giydirmek gibi,yalnızlığın adı geçen tüm şarkıların son mısralarında
Ellerinden tutarak ağlamak istersin fakat, sevginin abeleti varmıdır gözlerinin ona her bakışında
Temiz bir akşam vakti,yudumlarken çayını hissikablelvukundan arınıp rüyalarınla başbaşa her yatışında
Taşların en tumturaklısı olan musalla taşında,tahayyül edemezsin artık kimsesiz yalnızlığında
Mum yakmaya gerek yok gözlerin bakışın, efsunkar lambalar yanar söner pencerem altında
Kör olup ağlamayı bile unutan İstanbul şiir değil;vaveyla,aşk amiyane bir şekilde anlatıldığında
Kaybolmuş şehrin yabancılaşmış sokaklarında doğuyorum kendi yazdığım mukadderatımda
Mısralarımı bitiriyorum yalnızlığıma yalanlar sardığımda,ömrüm artar sana perestişle her baktığımda....
Batuhan Şengül
Kayıt Tarihi : 9.10.2017 01:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şairleri araştırırken hep düşünüyordum sanat bence ne içindir diye ve en sonunda farklı bir bakışla sanat toplum içindir dedim şuan çoğu insan şiir okuyor birgün benimde şiirlerim okunursa benim şiirlerimdeki yabancı kelimeleri araştırmalı bilgi sahibi olmalılar merak uyandırması gerekiyor dedim sanatın sanat için yazılması anlayışının bittiğini herkesin araştırabilecek imkanları olduğunu düşündüm ve topluma yeni kelimeler üretmek için böyle kelimelerle şiire anlam katmaya karar verdim..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!