Vâveylâ Şiiri - Burak Toprak

Uyansak bu acı rüyadan,
Doğan güneş gibi aydınlık olsa ruhumuz.
Kavuşmak yalan olsa da mahbuba,
Aydınlansa her dem hayali ile yolumuz.

Gözyaşlarıyla yıkanan yastığımız,
Meyletse de kurumaya.
Fırsat vermeden damlasa,
İki damla daha ahımız.

Direnir yorgun gözlerimiz uyanmaya,
Uyansak ta bizi bekler hayat en acı kabusumuz.
Uyusak ta uyansak ta,
hep sahte yüzlerde yalan gülümsemeler dostumuz.
Hep uçurumlara çıkar oldu yolumuz.
Cansız bedenlerimizde vâveylâ eder sıkışan ruhumuz.