Vaveyla Şiiri - Mehmet Şerif Ekici

Ruhumu eritip baldıranla leyle koştururken,
Arkamızda isyan, arkamızda yorgun zambaklar.
Nedamet ki yakıştıramadığımızdı asla zamana
Asla... vaveyla ve veyla ki veyla

Nâr-ı hicrana benzer soluğun ki uzakta,
İşarettir vuslata, ibadettir semada.
Lâmekan duygular tenleri acıtırken
Üleştirdik zamanı parmakların ucuyla
Füsun mudur bu zaman, firkat mıdır bağrımda?
Ebceti belli olan okunulmuş kitapta.
Rüzgarı farklı esen bu efsunlu bayırda.

Ölgün yapraklar düşer mağlup ordular gibi,
Zaman ki anlamsızdır bu diyar-ı vuslatta.
Tarûmar ömürlerdir hazanda bulut gibi,
Üveyikler duramaz av mevsimi yuvada.
Rücû eder her varlık yare kavuşur gibi,
Kamçılanan kardelen ne yapsın kar altında?

Şubat 2013- İstanbul