Vaveyla Şiiri - Mustafa Sürmeli

Bir vaveyla koptu uzaklarda,
Sesi, sessizliğe duyuldu.
Sağır oldu kulaklar...
Pandoranın kutusu açıldı,
Kirli çamaşırlar saçıldı...
Kabardı zaman,
Çatladı güneş,
Bir vaveyla koptu
Fezâya eş!
Bir devrim oldu,
Tabular yıkıldı,
Dağıldı statüko.
Değişim başladı,
Gelişim...
Yayıldı an be an...
Tersine aktı
Damarlarda kan.
Bir vaveyla koptu,
Kimse duymadı,
Anlamadılar,
Akılları yetmedi.
Bir vaveyla koptu;
Duman duman...
Feryât feryât...
Yıldızlar döküldü,
Gökler dürüldü,
Bir vaveyla koptu
Cehenneme eş!
Öylesine bir ateş.
Bir gün herkes duyacak,
Bir gün anlayacak
İş işten geçecek!