Debdebeyle zülüm gülleleri yağarken arştan,
Aşmak gerek şu dağları usul usul yavaştan,
Mazhariyetle çıkmak gerek şu kansız savaştan,
Fethetmek gerek, dünyayı sevgiyle yeni baştan.
Kalpleri param parça ederken dehşet-i engiz,
Boş bulmuş da meydanı at koşturuyor şu densiz,
Ölü gibi kör dimağlar ruhsuz, bedenler hissiz,
Bre koçum! Sen ki nasıl kalırsın sedasız sesiz.
Acımadan vahşet-i kâbusla kıyarken cana,
Baksana susamış kana içiyor kana kana,
Akvam-ı beşer boyanırken kıpkızıl al kana,
Şu hazin manzarayı seyretmek düştü mü sana?
Sen de mi yüzsüz medeniyetin şatafatına,
Yoksa düştün mü zevk u sefanın, sefahatına
Aç gözünü de bir bak tipi, boran, afatına,
Bre Aslanım! Titre kendine dön Allah aşkına.
Bilal ÖZCAN
Bilal ÖzcanKayıt Tarihi : 9.12.2009 13:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Selam ve sevgilerimle.
Kutluyourm kaleminizi...
Onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim.
Adam aldırma da geç git, diyemem, aldırırım;
Çiğnerim, çiğnerim, hakkı tutar kaldırırım. M. Akif ERSOY.
Uzaktan bakarak sadece buğzedebiliyoruz. Dünyayı kin ve nefretle kan gölüne çeviren bu insana bu akıl çok demiş bir düşünür. Akılları sadece zulüme ve kan dökmeye çalışan sevgisiz bir insanlık. 21. yüzyılda MEDENİYET'İN bir utanç tablosu. Yüreğimiz burkularak okuduk bu güzel eseri, yüreğinize sağlık üstad. Saygılarla.
Birol Hepgüler.
TÜM YORUMLAR (90)