Vâveylâ Şiiri - İsmet Yılmaz 3

Vâveylâ

Bazen bir bakışa bazen bir sese adanmaktır, Aşk.
Yüreğine konmuş bir güvercin kanatlarında özgürlük...
Dağlar ufalanır bir kıyamet arifesinde gönlün
Parçalanır iki yandan ciğerlerin
Kanayan bir gül, dikenlerinde hasret kıvılcımları
Hüznün sarmaşıklara sarıldığı sarmalda,
Yutkunur boğazın düğüm düğüm...
Bir kez daha deprem olur mu derken
yüreğin fay hatlarında?
Ölüme gülümseyen bir enkazda kalmaktır Aşk.

Sırra kadem basmak, kadim bir geçmişin izlerinde..
Fırtınalar kopar göğsünde,
Daralan kalbin parçalanır bir inzivada
Ruhun, akkor bir elin içlerinde aydınlanır
Uzanır gider bir sonsuzluğa,
Tutamazsın.
Tutunamazsın

Şiirin şairle buluştuğu şuur halidir bazen aşk
Ayrılık yapraklarında bir papatya sızlanır
Bir gül incinir, sükutumun nabzında
Bir dil sürünür, Mecnun çöllerinde
İlhamı sürükleyen bir yıldızdır bakışlar
Bazen bir evham sarar gökleri
Bazen en diplerinde bir denizin
Çalkalanır çer çöp yitikleri

Karanlığı karalayan bir ressamın, tuvale vurduğu fırçasındadır bazen aşk,
Bazen bir hattatın hokkasında.
Girizgâh bir cümlededir bazen,
Bazen bir dipnotta.
Bir sese yelken açan bir kulaktadır,
gönle sığınan.
Adı bir başkadır, sânı bir başka.
Ezgisiyle bir musikinin
notalarına yaslanan taş kırıklarında bir kibrin.
Mütevazı alçalışlarında
Yurt bulur bir mülteci
ve eyvahlar sarar gökleri

Gün ağarır, gönlümün saçlarında kırağılar
Ürkek bakışlarımda bir yaprak kımıldanır
Laleler hiç bu kadar can vermemiştir toprağa
Bengisu kanan serçe kuş, dimağımda
En bilinmez iklimlerden eser bir rüzgâr
Yeşil sevdalar, leyal bir girdaba hapsolur
Aşk'ın, bembeyaz sayfalarda, bir vuslata lâl olur
Zambaklara nefes verir en usta kalemler
Ol! hükmünün feyekun aralığında
La yemut bir vecd hâli gülümser
Gonca mısın bilmem, hulyalarda açan
Uzayan geceler, solgun ve derbeder
Nevbahar sunan gözlerin keder

Istırabıyla seraplanır bir çöl rüzgarı
Kaktüsün inleyişinde bir ney nefeslenir
Sema'ya döner yüzünü bir derviş
Gönlü, gölgeler boşluğunda 'yalnız'.
Yalnız, güvercinler sırdaş olur,
Sırların sırrına.
Kâtip, artık ne yapsın kitâbeleri
Sandukalar kilitli,
Eller açamaz artık
gönüllerdeki perdeyi

Kırgın gülüşlerinde bir nehrin
Kıyısında hasret nöbetleri
Edâsı bir başka, sesi bir başka olup
Gönlün Kâbesine inen pervaneyi

Şem ne yapsın artık aşkın girdaplarına
Şem neyi, nasıl haykırsın daha...

Aşk biraz da
kaybolmak değil midir vuslatta?
Ey Malihülya...

Bazen
titrek bir mum alevidir aşk,
Bazen
Zemherir bi Vâveylâ...