Vaveyla Şiiri - Semihhan Aydemir

paleolitik çağdan kalma
dişil bir ağrı peydahlıyor zaman
kül yutmuş mitolojileri
sana uyarlamak adına
yutkundukça içime batan
balçıklı bir taş kesiği dilim

vaveyla…
niteliğimin lirik gerçeği
bakışlarında yüzümü yüzdüren
dalgalı denizlerin salıncağı
sürmesinden dara çekilip
inancımdan recm olduğum…

sorma kimliğimi
niteliğinden sürgün
çatık kaşlarına kundaklanmış
faili meçhul benliğim

vaveyla…
kıtasız ve rotasız coğrafyam
mezolitik zamandan kalma
orantısız yanım
saklı sırrım…
tavında dövülmüş
kızgın demir mührü ağız kesiğim

seni tefsir edemem vaveyla
sümerlerden beri
sus tutmuş dillerimi
pik bir demirin pasında
apse yapmış tercümelerim

hey vaveyla…
artık ninniler okuma
kristalleri sapmış kulaklarıma
ve adres gösterme
retinası bozuk gözlerime

toz yutmuş düşlerimi
sarı bahar yorgunluğuyla
yaprak dökmüş ömrüm

sesim boğuk bir yankı
yüzüm lahit aynada
geceye süt emziren,
hazanı giydiren vaveyla…
sen yaşa diye
sürmelerine üfledim küllerimi.