Vatansız Kuşlar Şiiri - Selami Utkan

VATANSIZ KUŞLAR

Vatansız kuşlar uçarsınız diyardan diyara,
Yine bir sonbahar sonu uçtunuz uzaklara.
Beni hasret içinde bıraktınız kendinize,
Bazen isyan ediyorum bizi ayıran denize.
Acı şarkılar söylersiniz dilden dile,
İnsanlar acımasızca avlar sizi bile bile.

Bazılarınız ilkbaharda döner diyarıma,
Hemen konarsınız bahçedeki tarıma.
Saatlerce anlatırsınız gezdiğiniz ülkeleri,
Sonra teker teker sorarsınız sizi sevenleri.
Ölen dostların ardından ağıt yakarsınız,
Islak gözlerle mezar taşlarına bakarsınız.

Önce turnalar yuva kurar hüzünlü sessizlikte,
En son leylekler konar ağaçlara yazla birlikte.
Kiminiz son nefesini verir uzun yollarda,
Bir tanıdık ararsınız yüksek karlı dağlarda.
Geceleri yeni şarkılarını söyler bülbüller,
Renk renk açılır geldiğinizi duyan güller.

Gece sohbetlerine katılırsınız, yıldızlar altında,
Sıcak bir yuva dilersiniz hayal dünyasında.
Anlatırsınız susuz kızıl Arap çöllerini,
Afrika’da aç bakan sefil çocukların gözlerini,
Musonun balta girmemiş yaban ormanlarını,
Nil’in bereket dağıtan coşkun sularını.

Anlattıkça dolar hüzünlü bakan gözleriniz,
Efkarlanan yüreğinizde acıyla inler sözleriniz,
Sanki dilinizde konuşur Hindistan fakiri,
Gözlerinizin içinde yansır Mısır Piramitleri,
Papatyalar uzanır önünüze sonsuz Çin Setinde,
Sevdanız yanar Babil’in Asma Bahçelerinde

30.01.2004
Selami UTKAN