Vatanıma Kavuştur Şiiri - Köksal Akar

Çok diyarlar gezdim; hayli geç oldu
Gayrı hasret çekmek artık güç oldu
Geçti gitti civan ömrüm, hiç oldu
Ne çok alır ne de artık az beni
Kavuşturun vatanıma tez beni

Yıllar yılı gurbet gurbet gezmişim
Umudumu hayal ile ezmişim
Uslanmaz gönülden ben de bezmişim
Yeter yordu bir hayırsız iz beni
Kavuşturun vatanıma tez beni

Gam ile özlemi içip kanmışım,
Gençlik tende baki kalır sanmışım
Bunca sene bir aşk için yanmışım
İyi bilir ateş ile köz beni
Kavuşturun vatanıma tez beni

Bir pazar ki, alan-satan zararda
Bulan olmaz herkes beni arar da
Yürek yorgun, akıl şimdi firarda
Ey vefasız yeter artık, çöz beni
Kavuşturun vatanıma tez beni

Bu gurbetlik zehir eti aşımı,
Ölsem diken olmaz mezar taşımı
Çok özledim bacımı gardaşımı;
Unuttular oğul ile kız beni,
Kavuşturun vatanıma tez beni

Geçiyor günlerim hayal düş ile
Gönül burda dertte garip baş ile
Bağlamış yollarım felek kış ile
Boran sanar bahar beni yaz beni
Kavuşturun vatanıma tez beni

Anadan babadan savruldum ırak
Ağladım her gece, hep yalvararak
Yeter be hey gurbet; yakamı bırak
Gözler kaç zamandır bir çift göz beni
Kavuşturun vatanıma tez beni

Ellerimle yıktım gönül arkını
Geç anladım namertle-mert farkını
Yaşadım ya otuzunu kırkını
Anlatamaz seksen, doksan, yüz beni
Kavuşturun vatanıma tez beni

...
Taşımıyor artık yorgun diz beni,
Kavuşturun vatanıma tez beni!