Duyuyorsan,
Yorgun akşamların ıssız bağrından gelen haykırışları;
Parmağını kaldır gökyüzüne,
Ve kurtuluş gününün geldiğine inan...
Yaprakları solan gülünden bir yaprak da sen kopar...
Ve deki:
'İsyanımı beraberinde büyüten bebeğe haykırıyorum.'
Senin her ağlayışında halkım daha çok gülecek,
Senin her yumruğunu sıkışında insanlarım daha çok birleşecek,
Ve sen yürümeye başladığında bu sürgün bitecek,
Özgürlük kanına işleyecek...
Diyeceğin ilk söz anne olmayacak,
'Uyan yurdum! ' diye haykıracaksın...
Kayıt Tarihi : 10.7.2004 20:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!