Vatanım Olsan Gerek Şiiri - Adem Çoban

Toprağında sulanır, göklere ulaşırım.
Güneşisin ufkumun, meyve verdir dallarım.
Bozkırında deli tay, rüzgarla yarışırım.
Dört nala dolu dizgin, sana çıkar yollarım.

Dağ olursun ardıma, sırtımı yasladığım.
Ney olursun gönlüme, aşkınla seslediğim.
Dikenine katlanıp, sabırla beslediğim.
Sen gibi kokuyor hep, bahçedeki güllerim

Kurak gönlüme akan, aşkın billur bir pınar.
Yokluğunda yüreğim, bilsen nasılda yanar.
San’ki zikreder gibi, her an ismini anar.
Dilek tek sen olursun, seni söyler dillerim.

Bahşi yanar narına, vatanım olsan gerek.
Pervane olmuş ömür, yalnız seni severek.
Atlas okyanusunu, kulaç kulaç geçerek.
Belini sarmıyorsa, neye yarar kollarım.