Vatanım bayrağın rengiyim

Ben anayım
Gözü yaşlı dertlere bezenmiş
Bir an bile yakınmamış
Başına karala bağlamış
Düşünmeden oğlunu kurban eylemiş
Nasır ellerimde hayallerimi evladıma vermiş
Evlat toprak ekseninde dönerim
Ben karşılıksız sevgimi sunarım
Ben kara toprağım vatanım bayrağın rengiyim

Ben evladım
Ana karnında müjdelenmiş emanet canımız
Dünyaya gelişimle alnımıza yakılmış kına
İlk öğrendiğimiz kelime semadaki ezan
Gök kubbedeki dalgalanan al bayrak demişiz
Ellere kınalar yakışmış emaneti vermeye sıra gelmiş
Kulağımıza ezan okunurken söylenmiş
Ben kara toprağım vatanım bayrağın rengiyim

Ben Babayım
Sarılıp boynumda uyuttum evladı yari
Gözümden sakladım bakamadım sevdama
Soğuk taşı koynuma koyup hasretleri dindirdim
Sert bakışımın altında gizli gizli agladım
Ama yakınmadım yılmadım durmadım
Verdim sevdalarımı vatana bilirim ki
Ben kara toprağım vatanım bayrağın rengiyim

Semada süzülen al bayağın gölgesindeki
Minaredeki ezan sesiyle tekbir getiren
Soy boya bakmaksızın tek bir olanların
Küçük büyük genç ihtiyar hepsi bilsin ki
Sen ben siz hepimiz toprağız vatanız bayrağın rengiyiz