Vatanım Şiiri - Ayşe Karsan

Korkuyorum anne
Buğdayın başağından
Samanın sarısından
Havadan sudan
Aslını yitirmiş
Ucuz hayvanlar gibi
Arıyorum senliliği
Arıyorum anne,
Dane dane olan
Şu adsız yarama
Bir merhemi çok görenler
Sensizliğin ne demek olduğunu bilmezler
Bilir mi sanıyorsun
Bilir mi söylesene?
Ne demek annesizlik,
Ne demek anne?
Sen annesin anne
İyi bilirsin şefkati korumayı,
Kanatsız şahinlerin önünde
Ateşten gagalara yürek açmayı
Senin bağrın yanık,
Yüreğin yaralı,
Seni ben vurdum anne
Ben deldim bağrını
Doğudan batıdan
Ben anne ben
Senin mahzun yavrun değil
Koynundaki şeytan.
Yine de sen annesin anne
Bağışlarsın hataları,
Yüreğin kanasa da ellerin acısa da
Vursan da bırakılsan da bir çılgın suya
Ketenini uçursa da bir deli rüzgar
Sen annesin anne
Kalbin nefretlere dar
Haykır anne haykır artık
Aslan pençenle
Yırt sensizliği
Bak çorak topraklar bile galeyana geldi
Al eline tüfeği
Çek namlusunu
Vur anne vur
Del dar düşünceli
Çareye umutsuz fikirlerimi
Ama sen yapamazsın
Çünkü sen annesin anne
Senin ellerin taştan
Kefenin saz
Üzerinde çiçekler açmış anne
İbibikler saçılmış her tarafa
Al eline kalemi
Yaz ismini
Yaz artık yaz
Ben oyum de
Dağım, döşeğim
Şalım, ketenim
Ben şu uçmayı unutmuş şahinlerin
Her gün gagaladığı
VATANIM...
Konuş anne
VATANIM....