Vatanım Şiiri - Mustafa Erol

Vatanım
Vatanım,vatanım.
Ne çizebilirim resmini,
Ne de sığar satırlara,
Şiir olarak.
Büyüklüğü kaplar dünyaları,
Güzelliği süsler rüyaları.
Vatanım,vatanım.
Canım vatanım.
Son damlası da feda,
Kanım vatanım.
Bu beden,
Bu bedenler kutsalsa,
Hamuru sensin.
Sensin Malazgirt Ovası Alpaslan’a,
Sensin Söğüt,Osman Gaziye.
Ve sensin Köroğlu’ na Çamlıbel.
Gönlümde çileleri depreştiren bazı,
Bazen de umutların yeşerdiği toprak.
Hele dön,
Dön de arkana bir bak.
Kitaplara sığmaz tarih görürsün.
Sen,,,bir değil,
Binlerce ömürsün....
Vatanım,vatanım.
Canım vatanım.
Uğruna binlerce şehit,
Helal vatanım.
Kimi hedef oldun toplara,
Kimi zaman hüzünler sardı
Dört bir yanını.
Dalga dalga üstüne gelen,
Dünya idi büsbütün.
İşte,işte o sırada
Bir fidan yeşerdi.
O’ nunla coştu,
Yurdumun dört bir köşesi.
Dudağımda türkü,
Gönlümde heyecanım.
Sensin...
Sensin benim canım,vatanım.
Her bir köşen,andırır cenneti.
Deniz sende,ova sende,dağ sende.
Bütün güzellikler sende toplanmış,kat kat.
İşte,işte güzel bir köşen:
Antalya -Manavgat....
Manavgat güzel,ANTALYA güzel,
Güneysınır güzel,KONYA güzel....
Benim vatanımla
Koskoca DÜNYA güzel..
Vatan demek,sen demek.
Sen en güzel vatansın.
Sen varken güzel de ne demek?
Sen güzele güzellik katansın.

MUSTAFA EROL
MANAVGAT