Vatanım Şiiri - Ahmet Çelik

Altı ay kar altında aşk buzullarda güneş
Duygunun kaybolduğu aşk Avrupa’da beleş
Derinin kavrulduğu aşk ekvatorda keleş
Dört mevsimi yaşarken aşk Anadolu’da eş
Şehirleri dolaş bak ne güzelsin vatanım.

Kulaklara üflenen bunlar kökten marazi
Aldırma sen fitneye söylenen hep farazi
Yurt denilen topraklar cennete eş arazi
Ele dile dikkat et ahrette var terazi
Altta yatan göğsü ak ne güzelsin vatanım.

Tonlarca yüke benzer üste konan tehirler
Birikeni at sele taşsın akan nehirler
Vakit varken kucaklaş yoksa halkı zehirler
Canla sulanan arza ata vermiş mehirler
Bize bağışlanmış tak ne güzelsin vatanım.

Kendini farklı sanan olma düşman aleti
Yükseğe çıkmak için at çöplüğe gafleti
Biz el ele vererek yıkalım cehaleti
Ülkeden kaldıralım kovalım sefaleti
Kalbimiz nur ile pak ne güzelsin vatanım.

Hasmını yermez iken dostuna kanat kolsun
Dünyada cefa çeken insan yanına dolsun
Asalet sana özgü cümle muradın olsun
Seni bağrından vuran hep kuruyarak solsun
Bozulsun kurulan fak ne güzelsin vatanım.

Dışarıda toplanmış birkaç eşşek sıpası
İçin iman doluyken korkutmasın sopası
Evrendeki sevdanın Türkiye’dir tapası
Bundan sonra bizimdir birincilik kupası
Böyle emreylemiş Hak ne güzelsin vatanım.

06.01.2016
Ahmet Çelik
MEHİR:1- Müslüman bir erkeğin nikâhı esnasında karısına verdiği veya vermeyi taahhüt ettiği mal veya para. Mihr. 2- Gök, ay, kamer
TAK: Millî bayramlarda veya önemli bir olayı anmak için düzenlenen şenliklerde, geçit yapılacak caddelere geçici olarak kurulan, yazılar ve çiçeklerle süslenen kemer: