Vatani Şehadet Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Bir toprak çağırır beni yüceden,
Ay yıldız dokunur alnıma geceden.
Kandan değil, yeminle çizdim izimi,
Vatan dedim, sustum; gözyaşımdı sözümün özü.

Dağların gölgesinde büyüdü adım,
Ana duasında mayalandı kanım.
Bir kurşun değil, bir sevda değdi yüreğime,
Toprağa düştüm ama yükseldim milletime.

Bir hilal uğruna gözlerim kapandı,
Bayrakla örtüldü en son niyazım.
Kefenim ezan, kabirde marşım,
Adım, susmayan dualarda yaşar artık.

Kardeşim ağlama, ben ölmedim ki,
Adanmış bir can nasıl eksilir ki?
Ben rüzgârda esen yeminim senin,
Siperden sancağa devredilen bedenim.

Taşımadım toprağı sadece sırtımda,
Taşındım ben toprağın şerefli ırkında.
Vatan, sadece harita değil;
Bir annenin gözyaşıdır, bir yetimin duası.

Ve işte şimdi, şehitliğimle yazıldım tarihe,
Nabzım durmuş olsa da, aktım her şiire.
Bu can, bu can değil artık sadece,
Bu can, milletin ta kendisiyle bir bedende.