Vatandaş Şiiri - Ahmet Canbaba

VATANDAŞ

Bir baksan deli başına gidiyor
Kafasına yel gelince vatandaş
Herkesin eli başına gidiyor
Göz önüne kel gelince vatandaş

Her şey kirli çeviremez duruya
Ne olsa da razı gelir yarıya
Evlense de sesi çıkmaz karıya
Eşi bile dul gelince vatandaş

Kimi gencim diyor kanım kaynıyor
Kimi köşkün önünde soyunuyor
Oyun bilmese de kalkıp oynuyor
Kulağına zil gelince vatandaş

Bilmez dertler gelirken katlı, katlı
Kendi yayan gezerken eller atlı
Dosta düşman olur, ağzına tatlı
Bir parmaklık bal gelince vatandaş

Gelin bir olalım yaşlısı genci
Satılmaz topraklar, değerli inci
Üzülmez mi yanı başına zenci
Komşu diye el gelince vatandaş

İMF den gelen emre uyacak
Çalışana zam vermeye kıyacak
Nasıl sevinir sırtına giyecek
Birisinden çul gelince vatandaş

Bedava ev diye övünme başlar
Allah kerim diye avunma başlar
İşe yaramayan dövünme başlar
Bile, bile sel gelince vatandaş

Doğalgaz var, barajdan su taşırır.
Cereyanı kablo çeker aşırır
Birden yeşil bekliyorken şaşırır
Önüne bir çöl gelince vatandaş.

Kimin ne gerek gözüne, kaşına
Memur sürgün yerken, bakmaz eşine
Ne yapsın böyle kıyımda başına,
Türlü, türlü hal gelince vatandaş