Vatandaş! Şiiri - Murat Kahraman 2

Gezinirdi gönlün yüzde yüzlerde
Hayâller kurardın yüce düzlerde
Kalp kırıldı, yaş belirdi gözlerde
Sukût-u hayâle daldın vatandaş!

Zannettin ki zulüm sona erecek
Sayın yetkililer hakkım verecek
Yüzüm ağaracak gözüm görecek
Merdiven altında kaldın vatandaş!

Seni doğduğuna pişman etmişler
Hayâline bile düşman etmişler
Havagazı ile şişman etmişler
N’oldum’un delisi oldun vatandaş!

Lâ havle deyip de geçmeseydin ya
Muhannet suyundan içmeseydin ya
Mevsimlik bir çiçek açmasaydın ya
Bin yıllık çınarda dal’dın vatandaş!

Davulun sesleri uzaktan hoşmuş
Tellal çağırınca emekli koşmuş
Ulufe sandığın bu işler boşmuş
Uçan balon gibi soldun vatandaş!

Dost olmak istersen dostun biriyle
Işığın saçmalı gönül nuruyla
İftihar etmeli kendi yeriyle
Dost diye kimleri bildin vatandaş!

Kader mi, keder mi, nasıl bilirsin
Gün be gün hayatta geri kalırsın
Kendin ettiğini nice bulursun
İş’te yediveren gül’dün vatandaş!

Çalışırken sorulurdu hatırın
İşe yarıyordun vardı getirin
Emekli olunca dendi oturun
Pilin bitti artık öldün vatandaş!
01.02.2024/İst.