On altı yıl hasretiyle kavruldum
Ateşiyle yandım esen yelle savruldum
Onu görmek için yola koyuldum
Otuz altı saat zaman bitmiyor
Vatanı özledim gitmek isterim
Tren yürür ama yollar bitmiyor
Gencecik ömrümü boşa harcadım
Ömür bitti ama yollar bitmiyor
Onbir otuzda trene bindim
Yedi saat dedi başkente geldim
Gece birde kayseri garına vardım
Saatler uzadı zaman bitmiyor
Derelerde sular süzülür gider
Vatanını gören yad eli neyler
Bir günlük yaşam bir ömre bedel
Yaşayacam amayollar bitmiyor
Daği taşi asla engel görmedi
Acı kornasıyla bağrıma deldi
Saat birde Erzincanı terketti
Dağlar sıralanmış neden bitmiyor
Erzuruma vardım saat on yedi
Havası ruhuma canlılık verdi
Bu garip içinden geleni yazdı
Mürekkep bittide dertler bitmiyor
Hasretle yüklersin her an yükünü
Bu yola harcadım bunca ömrümü
Kara tren bildim senin adını
Bahtın kara çilen ondan bitmiyor
Benim gibi sende gurbeti mi gezdin
Dertlerini dağa taşamı yazdın
Orhanın derdinin dermanı oldun
Yollar biter ama gurbet bitmiyor
Kayıt Tarihi : 3.5.2007 23:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu dörtlüklerimde 16 yıl sonra vatana giderken tren yolculuğumda trenin her uğradığı ilde bir dörtlük yazarak adeta yolcuya bir rehber olarak döküman yaptım
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!