Vatan Yanım Şiiri - Tuba Altun

Bir vatan yanım vardı hep,
Gün oldu, dost sandıklarım,
Düşman olup ilk kurşunu sıktı yüreğime,
İstilalar oldu, savaştım silahsız mevzilerde!
Gün oldu zafer naraları attım,
Öldürdüğüm bedenlerin üzerinde!

Vatan gibi sustum,
Nankörlüklere göz yumdum,
Kurtarılmayı bekledim bir Kemal hamlesiyle,
Vatan gibiydim işte;
İçimde hep güvercinleri besledim,
Zeytin ağaçları büyüttüm,
Anlaşılmayı bekledim
Sevgisi olmayan yüreklerde!
Cephe cephe temizledim yürek yanıklarımı,
Ve sonra Kuvayı Milliye ruhuyla dağlarda buldum kendimi
Taaruzlarım, savunmalarım korkaklıktan değildi,
Aksine vatan gibi dimdimdik durmaktandı!

Vatan gibiydim işte,
Bağımsız, çelik gibi ve her türlü bedeli ödemiş!
Vatan gibi, bölünmez bir bütündüm,
Vatan yanım da vardı, vatan altında yatan canım da!