Vatan Toprağım Şiiri - İbrahim Ateş

Medusa'nın laneti vücut bulmuş mermerlerde

Kölelerin ölümüne ağlayan vefakar sütunlar

Bir tarih müzesine hapsolmuş

Üç kız kardeşin bitmeyen sızısı

Yerebatan Sarnıcı'nda düşer dipsiz boşluklara

Bir yanda engin görkemiyle Sultanahmet

Bir yanda her devrin gözdesi Ayasofya

Ortasında yolun yayılan o nadide rahmet

Buluşur meleklerin ikramda bulunduğu o kutlu sofrada

Bir tarihi kaç farkı kalem yazar

Her iklimde baharsın İstanbul

Batıl elinde yeşerip İslam ile çınar olansın

En güzel çiçekler senin bahçende açar

Gelenler bulduğu huzuru gurbete düşünce kaybediyor

Yanındayken bile seni özler gelenler

Bitmeyen bir filmin en güzel sahnesisin

Seni anıyor hakka gidenler

Yıkılmaz Kale'm

Hala çok güzelsin

Yeni doğmuş bir bebek kadar masum

Huzur veriyor sokağında gezinmek

Her bahar çiçek açışın yok mu

Beni benden alır ihtişamın

Göz aydınlığısın canım ülkemin

Güneşe dokunursan yanar ellerin

Uzak kalırsan üşür kalbin

En iyisi sen gülüşüne ekle

Sadakandan mahrum etme beni

Sen ki ey can

Yoksula aş, zalime belasın

Şaire ilham, tüccara kazançsın

Her millet için, ganimet olansın

Kim yüz çevirebilir ki senden

Bir dua ki korur seni

Bin dört yüzyıl öncesinden

Bir prens en bakir yıllarında aldı seni

Belki de o yüzden bu kadar güzelsin

Yıldızlar sıraya girmiş

Aynadan nasıl görünüyoruz diye

Sende kendisine bakan herkes güzel görünür

En güzel madensin derinlerde

Ah gözümün nuru

Ah kalbimin kadim huzuru

Tek olan aşka, en güzel haykırışım

Şükür ki Allah'a vatan toprağımsın