Vatan Sevgisi Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Tarihin tozlu yollarında yürüdüm.
Gördüm ki gezdiğim ovalar.
Dik yokuşlarla doluymuş.
Sarp geçitlere baktım,
kimdir diye tırmanan.
Anlmadım ki karlı dağın etekleri,
eriyen buzlara hep yol olmuş.

Kimi alır,kimi satar.
Kimi yazar,kimi bozar.
Okuyanı bu kadar az olunca
Bağıranı hep haklı çıkar.
Anlamak için kulak veren duyar,
İlgilenip okuyanın anca,k
bilgisi artar.

Tarihe şuur verenlerdir.
Bu vatanın bağrında yatan.
Bastığın kara toprak değildir.
Fırçaladığın,elbiselerinden,
kuru çamur gibi atılan.

Gönlümüzün mabet yeridir.
alnımıza örtülen kara toprak.
Öyle bir sevdadır ki,
kurumaz kalbimizdeki yeri.
Her karış toprağında akar,
gözlerimizde eriyip
gönlümüze düşer,
vatan sevgisi.