Vatan Sever Öğretmen Şiiri - Avni Bozkaya

Nerde muallimlik lügatte yoktur yeri,
Her şey göstermelik kayıp ettik maarifi.

Yetişti bir nesil vatan nanay, millet nanay,
Nerede çalışmak, içsin bira çeksin halay.

Ruh yok heyecan yok tek gayesi eğlence,
Bu ödleklerle bilmem ki gidilir mi cenge?

Güya öğretmen yetişmiş öğrenmeye muhtaç,
Acep çocuğun derdine olacak mı ilaç?

Göreve başlayacak elini attı kuraya,
Tayini çıkmış köyümüzdeki mezraya,

Yol bozuk güç bela nihayet çıkıldı köye
Pişman olmuş; niyet ediyor geri dönmeye.

Öğretmeni bir köy evine yerleştirdiler,
Yorgunsun gayri biraz dinleniver dediler.

Eğdi başını öne, düşünür kara kara,
İçini çekerek; nerden düştüm bu mezara?

Kafede, barda geçirmiş gündüzü, geceyi,
Garibim ne bilsin köydeki odun sekiyi,

Öğretmen gözüne kestiremez bu durumu,
İner şehre patlatır yirmi günlük raporu.

Bir değil, beş değil raporların sayısı yok,
Kendini acındırmaya karnında lafı çok.

Sezon bitti yoktur okuma bilen öğrenci,
Kimse tanımadı köylerine gelen genci.

Bahaneler aradı gitmedi görevine,
Misyonerler hızla koşuştu onun yerine.

Yaz, kış, dağ, taş demeden vadileri aştılar,
Kırk yıllık dost gibi köylüyle kaynaştılar.

Rahatın düşündün hatırlamadın Atan’ı,
Hiç düşünmedin vatana akıtılan kanı.

Hani Atan sana sıkı sıkı tembih etmişti,
“Yeni nesil eserin olacaktır.” Demişti.

Nerede verdiğin o kavlin, ahdin, peymanın?
Vatan elden gidiyor; sızlamıyor vicdanın.

Sokaktaki velvele nedir? Verdin mi kulak?
Senin ihmalin sonucudur gördüğün mihrak,

Yangınlar yükseliyor göğe her bir köşede,
Sen ise demlenip duruyorsun meyhanede.

Sabah oldu okula gitmeye yok mecali,
Gözler şişmiş, surat asık düşünmez vebali.

Sınıfta bekler öğretmeni masum sabiler,
Bu manzarayla geçti günler, aylar, seneler.

Be hey Allahtan korkmaz kuldan utanmaz arsız,
Bir kuşak nesli sayende kaybettik hesapsız.

Ne din, iman kaldı? Ne ahlak ne de milliyet?
Başımıza kara bulut gibi çöktü zilliyet.

Ne hesap soran var, ne Allah korkusu,
Eğitimin açığa çıktı böyle tortusu.

Camiamıza dil uzatmak değildir kastım,
Sadece kanayan yaraya parmağım bastım.

İçimizde çoktur vatan aşkıyla yananlar,
Nice mübarek eli öpülesi insanlar.

Güldalı sabret sular aka aka durulur,
Sırası gelir suçlulardan hesap sorulur.

08.04.2006
Avni BOZKAYA