Vatan Sevdalıları Şiiri - Ayşegül Nair

Sevdalıydılar vatana,
Hepsi birer kara sevdalı…
Melekler bile hayran kaldı,
Yazdıkları destana.

Bu bahar başka bahar,
Ateş düşer cemre yerine.
Mehmet’im benzer gelinciğe,
Yanar Çanakkale’m yanar!

Savaşa, ölüme değil sanki
Düğüne bayrama gider gibi!
Anası kınalamış saçlarını,
Vatana kurban olsun Ali!

Sevdalıydılar vatana,
Hepsi birer karasevdalı…
Hasreti içtiler kana kana,
Unutuldu eş, nişanlı…

Nergislerin boynu bükük,
Kış ortasında bahar!
Boğaz’ın yüzü siyah tül örtük,
Çanakkale’m kan ağlar!

Tuvalde hâkim renk kırmızı;
Geçilmez kandan dumandan!
Mehmetçik Bayrağımızı,
Boyuyor beyazdan, aldan.

Maviyse işte Boğaz,
Maviyse bir çift göz turkuaz!
Mürekkebin olsun mavi,
Ey tarih, asrın destanını yaz!

Sevdalıydılar vatana,
Hepsi birer kara sevdalı…
Sığdıramadınız kalbinize.
Vatan aşkınız, çıktı göklere!

Berzah âleminden inmiş duman
Sardı üstünü mukaddes tepenin…
Lanetli İngiliz alayı vardı,
Hani izi yok hiç birinin!

İngiliz’e Sırattır Boğaz,
Geçmek ne mümkün, dur, düşün biraz!
Gittikçe anıtlaşır Mehmetçik,
Ardında binlerce niyaz…

Seyitlerin doğduğu,
Toplara gülle olduğu,
Öyle bir vatandayız;
Gül yiğitlerin toprakta solduğu!

Şeb-i Aruz’da buluştu,
Yurdun dört yanından şehitler.
Mehmetçiğe en güzel muştu;
Cennet’e davet edildiler!

Sevdalıydılar vatana…
Karşılıksız, çıkarsız.
Sevdalıydılar sadece
Şehit düşerken, dilde son hece.

Ayşemin çakır gözleri,
Hasret ipinden, kilim dokur.
Şehit sözlüsü besbelli,
Son mektubu defalarca okur!

Sırtlanlar çıkmışsa ava,
Aslanlar bekliyor vatanı!
Bitmedi, bitmeyecek bu dava,
Dostu, düşmanı iyi tanı!

Cemreler düşer bir bir,
Geldi zannetme bahar.
“Tüfek omza!” emri verilir,
Her Gelincik bir Mehmetçik açar.

Mavi gözlerinde pırıl pırıl,
Zafer ışıltısı yanan.
Ölmeyi emrediyor Atam,
Asker, tüfeğine sarıl!

Ölüm vuslattı, korkudan uzak…
Nice koçlar, Allah’a ulaştılar.
Teslimiyetle kurban etti,
Kınalı kuzuları analar…

Sevdalıydılar vatana,
Kader, sebebini sorma.
Şehitlik yazılmıştı bir kez,
Aydan aydınlık alınlarına…

Aramızda Ezineli Yahya,
Bigalı Mehmet, pek çoğu daha…
Boğaz’da birer yakamoz yahut
Gönlümüzde yıldızsınız hâlâ.

Yapraklarını döküyor,
Kış gelmeden ulu çınar…
Oysa genç fidan büyüyor,
18 Mart’ta asıl bahar!

Eridi paslanmaz çelik,
Ve çeliği yendi etle kemik!
İmanın nuru güle döndü,
Silahın gücü küle döndü.

Kiraz çiçekleri dalda beyaz
Baharı müjdeliyor.
Oysa zafer mevsiminde Boğaz;
Çifte baharı yaşıyor!

Savaştı omuz omuza,
Urfa, Antep, Maraşlı.
Biri Gazi oldu, biri Kahraman,
Birisiyse pek Şanlı…

Övün Çanakkale’m
Övün, sana da
Şehitlik mertebesi
Pek yaraştı!

Minnettar sana bu vatan,
Aziz şehitler kucağında yatan.
Ne söylesek boş, iki gözüm,
Bu çağda yazmak böyle destan!

Kaderin mukaddes kalemi,
Tarihimin ak sayfası.
Çanakkale’m destanlar yazıyor,
Tarihse Çanakkale’mi!

Öyle sevdalıydılar vatana,
Azametiyle boy ölçülmez.
Böylece anladı bütün dünya;
GEÇİLMEZ ÇANAKKALE,
ÇANAKKALE GEÇİLMEZ!