Sabahtı henüz kaybolurken yıldızlar,
İlk adımda toprak kokusu …
Soluğu duman duman.
Sıyrılarak yürüdü çalılardan ileri,
Omzundan sarkıyordu eskimiş mavzeri,
Yüreği önündeydi bedenin,
Düştüğü yer değil,
Vatanın her karışı ilelebet mabedi.
Bu beden gördü nice cephede savaşı,
Unutma vatanı vatan yapan atanı.
Korku, vahşet değil,
Esaretti yürekleri titreten.
Kavgaya tutuştuğunda şen,
Düşüyordu imanı göğsünden taşarak,
Canı cananı feda,
Dimdik düşerken en sevdiği toprağa.
Belki henüz yirmi yaşında,
Nice nefer kan oldu oluk oluk …
Geleceği görmek değildi özlemi,
Çocuğun yüzü gülsün …
Yeter …
Gerisi yalan,
Vatan sağolsun.
Kayıt Tarihi : 8.1.2009 17:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
selam kardeşim.
TÜM YORUMLAR (1)