Vatan Sağolsun Şiiri - Nuray Tığlı

Kömür gözlü kuzum derdin,
Yüzüme bakmaya doyamazdın.
Biraz korkarak ama gururla,
Öperek uğurlamıştın askere,
Allah’a emanet etmiştin.
Şimdi çakmak çakmak yanan,
Kömür gözlerim kapandı,
Işığı söndü şimdi.
Hain bir elin sıktığı mermi,
Yaktı kavurdu bedenimi.
Senin bakmaya doyamadığın,
Yüzüm al kanlara boyandı.
Beni böyle görme anam,
İstemem böyle hatırlama.
Ben senin kömür gözlü,
Gül yüzlü Mehmet’inim.
Ben senin üstüne titrediğin,
En nadide çiçeğinim.
Ne kadar üzülürdün hastalandığımda,
Elinden kayıp gitmemden korkardın,
Sabahlara kadar uyumazdın.
Beni böyle görme anam,
İstemem böyle hatırlama.
Ben senin karakaşlı,
Kara gözlü Mehmet’inim.
Ben, senin en çok güvendiğin,
Evinin direğinim.
Hatırlıyorum babam öldüğünde,
Bana böyle demiştin,
Artık evimin direği sensin.
Ben senin, sen benim her şeyimdin.
Üzgünüm artık ben yokum,
Seni yalnız bırakıyorum.
Biliyorum bensiz hayat çok zor olacak,
Bensiz günler geçmeyecek.
Ağlama sakın anam,
İnşallah şehit oldum.
Ağıtlar yakma ardımdan,
Gururla uğurla beni rabbine.
Mezarıma güller dik, mis kokulu.
Gördüğün askerleri öp benim yerime,
Onlar da kim bilir hangi ananın kuzusu.
Mehmetler tükenmez anam,
Bütün dünya bunu duysun.
Bir Mehmet ölür, bin Mehmet doğar.
Yeter ki vatan sağolsun.