Vatan Sağolsun Şiiri - Ahmet Keleş

Bir gün beldemize gelecek şehit haberini aldık.
Şehidimize son görevimizi yapmak için toplandık.
Camide saflara dizildik.
Er kişi niyetine, uyduk imama.
Ellerimizde bayraklar,
Dilimizde dualarla,
Şehitler ölmez diye, diye düştük yollara.
İmamda sormuştu:
Hakkınızı helal ediyor musunuz diye.
Hep birlikte “helal olsun” diye inletmiştik ortalığı.
O kahraman şehidimiz en kıymetli canını vermişti;
Biz hakkımızı hiç helal etmezmiyiz.
Öfkemiz dorukta!
Onu vuran hain elleri bir yakalasak,
O an elimize bir hain geçse,
Linç edecek, intikam alacaktık kendimizce.
Hiç düşünmedik. Düşünemedik.
Acaba o bizi hakkını helal edecek mi?
Bu duygularla tabutu taşırken,
Birden, uzun mezarlık yolu bitti.
Bakıyorduk ay yıldızlı tabuta.
Şehitlikte kazılmıştı mezarı.
Hepimiz üzerini bir kürek toprak atmak için,
Yarışıyoruz birbirimizle
Kimimiz dua ediyor, kimimiz için için ağlıyor.
Şehit oğlu ise garip garip olanları seyrediyor,
Zavallım daha küçücük,
Farkında değil, babasının gömüldüğünü,
Sadece asker selamı veriyor, son yolculuğa.
Anasının feryadı evden duyuluyor, babası baygın.
Tek söz çıkıyor ağızdan:
“VATAN SAĞ OLSUN”
Eşi soruyor:”BENİ NEREYE BIRAKIP GİDİYORSUN YİĞİDİM.”
Can dayanmaz manzaraya.
İmam talkım verecek.
Oturmuştuk yerlere.

Eski şehitlerimiz kalktı mezardan.
Hepsi bembeyaz giysilerle karşılıyorlardı,
Yeni gelen Alperen’lerini.
Mevlana’nın Mevlasına kavuşması gibi.
Can dostlarının kırk yıl sonra buluşması gibi.
Sarılıp sarmaşmışlardı.
Kurşun yaralarının olduğu yerden,
Nur fışkırıyordu, nur.
Bizde seyrediyoruz ilahi manzarayı.
Döndüler bize eski şehitler:
“Ağlamayın ey gafiller, nice bu sahte gözyaşlarınız,
Bizleri de böyle gömdünüz,
Sonra da unuttunuz.
Hanginiz canım anamın gözyaşını sildiniz?
Hanginiz garip babamı gördünüz?
Ağlamayın boşuna, sahte bu gözyaşlarınız.
Benim bir yavrum vardı,
Hanginiz, aç mı, tok mu diye sordunuz.
Biriniz okşadı mı, yavrumun saçlarını?
Ben ona doyamamıştım,
Koklayıp okşayamamıştım.
Gencecik eşim vardı,
Cüzi bir şehitlik maaşı verdiniz.
Ne çektiğini bilmediniz.
Birçoğunuz eşimin namusuna bile göz diktiniz.
Buradan gidince hepiniz birer, birer unuttunuz.
Gazetelerde bir sürtük kadar bile yer vermediniz.
Medya da ise günlük aşklardan, bize sıra gelmedi.
Dünya işleriyle öyle çok uğraştınız,
Kendinizi hiç ölmeyecek sandınız.
Ev, araba, gezi, tatil derken vatanı kaybediyorsunuz.
Bizler buradayız, çok sabırlıyız.
Sizlerle buraya gelince, yeniden hesaplaşırız.
VATANA HAKKIMIZI HELAL EDİYORUZ AMA SİZLERE ASLA.”

21.06.2007