Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
MAHİR HOCAN MUHTEŞEM DİZELERİNİZİ GURURLA OKUDUM ALLAH KALEMİNİZİ DAİM KILSIN TEŞEKÜRLER OZANIM İYİKİ VARSIN İYİKİ BİZLERLESİN SONSUZ SELAM VE SAYGILARIMLA
VATAN SAĞ OLSUN
Ana haykırırken sağ olsun vatan
Benim bu uğurda ölmem gerekir.
Vurulup gencecik Toprakta yatan
Şehidin ahdini almam gerekir.
İtibar etmeyip neden niçine
Meydan bırakmayıp elin piçine
Karartıp gözümü düşman içine
Yırtıp da bağrımı dalmam gerekir.
.Hainler sinsice kurarken ağı
Yıkmam mı başına var iken sağı
Askerime siper olmayan dağı
Dişimle tırnakla delmem gerekir.
Namertlik yoktur ki Türk’ün soyunda
Yılan beslemişiz belli koyunda
Kimin eli varsa dönen oyunda
Kaldırıp yerlere çalmam gerekir
Katili kahraman eden oldukça
Destekçi mecliste koltuk buldukça
Bahçelerde taze güller soldukça
Kin ile nefretle dolmam gerekir.
Düşmanlar bir olup kuyu kazarken
Boş bulup meydanı terör azarken
Mahir söyleyip de kalem yazarken
Döküp duyguları salmam gerekir
20.11.2008
VATAN AŞKI , MİLLET AŞKI BU UĞURDA ŞEHİT OLAN VATAN EVLATLIRIMIZIN RUHU ŞAD OLSUN.YÜREK SESİMİZ SUSMASIN ASLA SUSMASIN...VATAN SAĞOLSUN...
VATAN SEVDALISI YÜREĞİ KUTLUYORUM.
ÇOK GÜZEL
kutlarım üstadım,güzel bir eser.
tam puan şiir e şair e.terörün kökü kurusun ve onu tezgahlayanlar belasını bulsun.
saygılar
Yüreğine ve kalemine sağlık Mahir Gardaş.Harika bir çalışma olmuş.Tam notla tebrik ,selam ve sevgilerimi sunuyorum.İzninle:
Gafletten uyanıp gerçeği görüp,
Yurda yan bakanın dersini verip;
Zalimin zulmünü göğsünde kırıp,
Mazlumun yanında olmam gerekir.
Nazım İNCE
Teşekkürler dostum , teşekkürler dostlarım.....
Yüreklerinize sağlık..........
Rabb'im bildiği gibi yapsın o soysuzları........
Saygılar muhabbetler
Şehitler geliyor anam peşpeşe
Düşürmek isterler kardeş kardeşe
Haddı bildirmesem üç beş kalleşe
Saçımı başımı yolmam gerekir
Eller yapadursun hergün gafları
Bize neki onun bunun lafları
Hiç durmadan sıklaştırıp safları
Terörü kökünden silmem gerekir
Muhterem Kaddeşim. Değerli üstadım.Güzel ve yerinde ve zamanında bu şiirinle bizi de coşturdun. Ve iki dörtlükte benim yüreğimden döküldü. 10 puanla tebrik ediyor ve duyarlı yüreğini sevgi ve saygıyla selamlıyorum
Seyfeddin karahocagil
Balık baştan kokar demiş atalarımız, Ata'nın hitabını bilmem gerekir...Memleket sevdalısı kalemi kutluyorum.
Vatan soğ olsun dedik güldüler
Vatanı sevmeyenler başa geldiler
Kendileri yattı, bize dediler
Bunun hesabını sormam gerekir.'
Recep Uslu
Az bir katkıda benden olsun istedim..kabul edin.
Ana haykırırken sağ olsun vatan
Benim bu uğurda ölmem gerekir.
Vurulup gencecik Toprakta yatan
Şehidin ahdini almam gerekir.
Hepsine rahmet diliyor,duyarlı yüreğinizi kutluyorum.Tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 80 tane yorum bulunmakta