Vatan İçin Şiiri - Anıl Selek

Anası gurur dolu gözlerle uğurladı;
Adı başka da olsa Mehmetçik diyorlardı.
Vatan göreviydi bu, gururlara vesile
Evlat, kardeş ya da eş bekliyordu dört gözle.

Evinden çok uzakta, asker ocağındaydı;
Bizler rahat uyurken Mehmetçik ayaktaydı.
Gecelerden birinde, it sürüsü uludu;
Karakolun etrafı, şerefsizlerle doldu.

İki dört nöbetimde, vukuat yok dedi er;
Tam o anda sarsıldı, kapkaranlık gökle yer.
Her taraftan mermiler, kum gibi yağıyordu;
Yetinmeyen namertler, bombalar atıyordu.

Mehmetçiğim günlerdir yorulmuştu dağlarda;
Anasıyla yariyle, sarılmıştı rüyada.
Cehenneme dönünce, her taraf birdenbire;
Miğrefini takmadan uzanmıştı sipere.

Çok geçmeden, sahibi gibi kahpe bir kurşun;
Girivermişti birden, biraz altından omzun.
Saniyeler içinde mermiyle doldu Mehmet,
Döküldü dudaklardan kelime-i şahadet.

Yarım saate yakın sürdü, mevzi savaşı;
Kobralar yaklaşırken, kaçın(!) dedi “it başı”.
Yüzlercesi hainin, saldırmıştı o gece;
Mezar oldu karakol tam otuz sekiz gence.

Taptaze fidancıklar aramızdan ayrıldı;
Bunu duyan analar birer birer yıkıldı.
Kalleşliğe takılmış, sözde adı özgürlük;
Özgürlük sandıkları, haince bir kötülük.

Farkında bile değil, zalime kulluğunun;
Ne de aptallığıyla, akıl yoksunluğunun.
Geberip gideceksin, aptal yolculuğunda;
Mehmedimse şimdiden, Cennetin kapısında.

Vatan için çekilir, yaşanan tüm çileler;
Bizleri engellemez, ne yaralar, bereler.
Bitecek elbet bir gün, bu hayasızca atak;
Vazgeçilmez vatandan, milletim ayağa kalk.