Vatan Görevi Anında - 4 Şiiri - Bekir Tolu

Pınarhisar
05.06.1983

Gök düştü gözüm önünde, sahipsiz sahipsiz
Yere kapaklandı bahar ve gençliği yaktılar
Oksijen çadırında bulunan anılarım geçti
yıldızlar kümesince,
Hep sevdam vardı, geçen zaman boyunca
Çiçekler solmayı bulunca,
Şarkılar yalnızlık okuyunca
Çaresizliğin girdabında eriyordu bakışlarım
Yeşille yıldırımlar arasında bir fark göremeyen dağlar dağıldı, dayanamadan.

Güldalı yasta,.
yalnızlıklara satmış neşesini
ayrılıklara bırakmış sevmesini
sitem salıyor satırlarda

Heyecanı kesilmiş sonun,
Ne olacağı meçhul bir yolcuyu yıldırır
Kervanlar yürümekten
Kervansaraylar yüz görmekten usanır.
Yaylısında oturan duygu
Bittiğini hiç aklına getirmez, toz kabarcıkları altında varlığını sürdüren güller
Görünmüyorsa gözlere
Dörtnal gider çölde gençlik, suya gerek duymadan

Denizin suyu çekilmiş gibi kumlar gözlerime bürünse idi,
Şu anki kadar müteessir olmazdım, yağmurun her şarkı söyleyişinde
eşlik etmek bir alışkanlık olmaya başlarsa gel gör sukutu bozmadan kapaklan taşlara,
Bir taşlar dik duruyor- taşlar- gururu boğulan duyguların birikmiş hicranlarıdır
Esinti halinde gelen hazan
Sunuluyor her an
Ayrılık meğerse sevda çerçevesine girmiş,
Gönlümün en hassas köşesinde yer buluyor
Zaman durmuş
Zaman sonsuzluğu bulmuş, aldıran kim - Güldalı- kuruyacak
-Güldalı- boş bulunacak, kendini soldurucak,,,

Güldalı armağan dedi, bense hasret
Buzullardan gelen esinti gibi antikçağ duygusuzluğunda beklenmeyen ayrılık
Hasret denen çözülmeyeni oturttu tahtına
Gönül düştü göz yaşlarının ardına
Güldalı küstü bahtına
Meğerse yaman şeymiş sevenlerden ayrı kalma
Kalbi elde taşıma