Gan! Gara Şiiri - Mehmet İslami

Hainlerin mesken tuttuğu, vatan,
Ermeniyi, Rumu yonmaz an gara
Yitzaq'ın burnundan sümüğü yutan
Zübüğün sırtından inmez en gara
Süzme hergelenin mesken tuttuğu
Ülkesinden sahibini attığı
Yâhûdî’nin kustuğudur yuttuğu
Semersiz zübüğe binmez en gara

Tam Yüz Yirmi Dört Bin Peygamber gelmiş
Hiçbirine dokunulmaz dememiş
Haşa demek ki Yaratan bilmemiş
Dideden süzülüp akan kan gara

Dokunulmaz, asıl değil, vekildir
DÎNİ İSLÂM’a muhalif şekildir
Aslın vekil azletmesi tekildir
Mürtetlerin muhafızı an gara

Bu Beş Bin Sekiz Yüz On Altı yani
Zırhı yok edecek Müslüman hani
Kana doymayınca yahudi câni
Dört unsurun hiddetinden can gara

Ellâh, vazetmemiş, vermişken canı
Peygambere dokunulmaz zırhını
Giydirmemiş mevcudatın Sultanı Celle Celâlihu
Gözlerine; seherlerde tan gara

Türküm, diye ülkem bağımsız sanma
Ne mutludur türküm diyene kanma
Yüzde doksan dokuz derler inanma
Yüz yıldır işgal de bu vatan, gara

O kıraç topraklara ekilen ile
Trendir öküzce bakılan bile
Kurunun yanında yakılan ile
Yüz yıldır ısınır kanmaz an gara

Türk illeri inim, inim inliyor
Feryatları Yahudiler dinliyor
Dede Korkut Nahcivan’dan ünlüyor
Tecnise çığ düştü İsfehan gara

Mahkeme duvarı, suratlı Maymun
Dünya kütüğünden silecek bunun
Kürre de sadece Türk olduğunun
İdraksizin yüzü dumandan gara

Diplomalı cahil yuvası iken
Santirikçe dilin, ovası iken
Mevhumu tabiat doğası iken
Arap sabunuyla yunmaz en gara

Abdülhamid çakıl taşı vermedi
Hilâfeti kaldırınca yahudi
Filistindir; benim vatanım dedi
İslâmbol’a döktürdüğü gan gara

Fıransız çiçeği açar gülünde
Sığır çobanı Yahudi elinde
Eli kulağında aklı dilinde
Bizi değil onu duyar an gara

İSLÂMİ der, Lavrens çakıl başa
Köpekler esirdir hürriyet taşa
Ebrehe, düşmanı fili, bin yaşa
Mü’min’in hüsn’ beklediği zan gara