Vatan Gara Şiiri - Mehmet İslami

Vatan haininin mesken tuttuğu
Çam ağaçlarını yonmaz an gara
Süllünün burnundan sümük yuttuğu
Zübüğün sırtından inmez en gara

Abdülhamid Hânı kim idi döven?
Türke küfr ederken yonanı öven
Ağzını açınca ceddime söven
Ermeniyi düşman sanmaz an gara

Rumlar, yahudinin elinde radar
Yalancı; ömrünü yalana adar
Yaktığı mumuysa yatsıya kadar
Yatsıdan sonra da yanmaz an gara

Türküm diye ülkem bağımsız sanma
Ne mutludur türküm diyene kanma
Yüzde doksan dokuz derler inanma
Yüz yıldır işgal de bu vatan, gara

O kıraç topraklara ekilen ile
Trendir öküzce bakılan bile
Kurunun yanında yakılan ile
Yüz yıldır ısınır kanmaz an gara

Türk illeri inim, inim inliyor
Feryatları Yahudiler dinliyor
Dede Korkut Nahcivan’dan ünlüyor
Tecnise çığ düştü İsfehan gara

Mahkeme duvarı, suratlı Maymun
Dünya kütüğünden silecek bunun
Kürre de sadece Türk olduğunun
İdraksizin yüzü dumandan gara

Bu Beş Bin Sekiz Yüz On Altı yani
Zırhı yok edecek Müslüman hani
Kana doymayınca yahudi câni
Dört unsurun hiddetinden can gara

Diplomalı cahil yuvası iken
Santirikçe dilin, ovası iken
Mevhumu tabiat doğası iken
Arap sabunuyla yunmaz en gara

Abdülhamid çakıl taşı vermedi
Hilâfeti kaldırınca yahudi
Filistindir; benim vatanım dedi
İslâmbol’a kusturulan kan gara

Fıransız çiçeği açar gülünde
Sığır çobanı Yahudi elinde
Eli kulağında aklı dilinde
Bizi değil onu duyar an gara

İSLÂMİ der, Lavrens çakıl başa
Hürriyet köpeğe esaret taşa
Düşman, Ebrehe’nin fili, bin yaşa
Mü’min’in hüsn’ beklediği zan gara