Vatan Esaretle Aşılmaz

Millet-i nâdân, uyan artık! geçiyor vakit,
Gör, etrafı kuşatmış ne fırtına, ne afet!
Dünyalar birleşirken, sen hâlâ mı bölünürsün?
Gör, her taş üstüne taş koyanlar nasıl büyür, düşün!
Hürriyetin şanını alıp oynar mı çocuklar?
Yoksa onu yaşatır mı, dâvâsına vurgunlar?
Bir hayale kurban mı edelim kalan yurdu?
Yoksa elimizle yazalım mı bir destan duru?

Ecdatı gör nice kavimler yok olup gitti,
Vahdeti bozan her toplum, enkaza döndü bitti.

Birlikte kuvvet, bölünmekte zeval var,
Düşmana fırsat verme, diril, vakit tamamlar!
Hakk’tan gelen âyet sana ders vermedeyken,
İbret almayıp hâlâ neden sürgün gezerken?
Bak, gökleri sarsan fırtınalı çelik şehitler,
Ninni mi sanırsın şu yankılanan sesler?
Kavgadan, birleşen millet, yücelir semâya kadar,
Bölünen her halk için, yalnız zillet, yalnız mezar!