Vatan çıplak Devlet zelil Şiiri - Kemal ...

Daha ata binmesini bilmeden
El atına binenler.
“El atı da olsa, belki öğrenirim” diyenler
Hiç bir şey öğrenemeden,
Bilincin komutuyla geri ineceklerini bilmelidirler.

Yalnız kral değil, vatan çıplak
O çok savunduğumuz Devlet zelil;
Yerine göre aşk,
Zaman- zaman da
Aş, ekmek istediğimiz,
Vatan mahsun, Devlet çıplak ve de zelil.

“Bu kadar geride mi kalacaktı
Her şeye sahip olduğumuz günler”
Dediğimizde; hangi yana bakılsa görünen
Yüreklere çöken acı sahipsizlik,
Ve de elinde zulüm kılıcıyla bekleyenler! ...
Soydukça soyup, çıplaklığı alenileştirenler…
Hepsi de bizim keşfettiklerimiz
Bizim eserimiz değilmiydiler?

Sen değilmiydin yüzünden sonra,
Astarını da isteye, zulmet habercisi!
“Yok bitti… neyimiz kaldı ki verecek”
Deyince de; dengesini kaybedip kükreyen.

Sağmal ineklere döndü insanlar
Sonunda et te, süt te kalmadı
Bir deri, bir kemik kaldı hayvancıklar
Sersesri mayın misali, patlamaya hazırlar.

Makul ve mümin yurttaş,
Sonsuz bekleyişlerde.
Haksızlıklar, yolsuzluklar
Ak – pak olduklarını söyleyenlerce
Üstümüze, kara çadırlar gibi gerilerek
Baskıları artırıp abartıyorlar
Üstümüze doğmasını beklediğimiz
Ak pak şafaklarımızı karartıyorlar.