Vatan Çaresiz Şiiri - Osman Öcal

Özümüzde aleviyle közlenen,
Bir düşünün esasıdır özlenen.
Birlik kapısına vurulan kilit
Yıllar yılı yaşanılan, izlenen.

Bir bedene tâbi ey yiğit kişi,
Dava ne siyaset ne de din işi.
Gök kubbe misali bir çatı gerek,
Her ince ipliğin tutmaz dikişi.

Gaye bir ödev bir çeri kırk pare,
Kut yolunda kurdu koyar avare.
Öksüz Türklüğümün muradı için,
Belli ki Kürşad’ın ruhu tek çare.

Al taydan inerek binilen buğur,
Davayı sistemle yoğuran şuur,
Ülküyü gölgede emziren kanış,
Dosta kan kusturur, yağıya uğur.

Ey kartal pençeli ey sungur doğan,
Ey kargı bileklim ey yeni çağan;
Önce er olmalı Turan yolunda,
Sonra ya Atilla ya Cengiz Kağan.

Vuslatî diyor ki törelen kurdum,
Dirilsin ocağım dirilsin yurdum.
Ayrılık bir tuzak, vatan çaresiz,
İrkil sancağınla ey güzel ordum.

Osman Öcal