Vatan Çanakkale Şiiri - İlhan Çolakoğlu

-Kahraman Türk askerine -

Selam verdim uğradım, vatan Çanakkale’ye.
Duydu mu beni bilmem, yüce erler yiğitler.
Gördüm ki kurşunları, sürmüş Mehmet tüfenge,
Bir kutlu destan daha, yazmış Çanakkale’de.

Ay mı vurmuş yüzlere, şehadetin nuru mu?
Zeynep Çavuş, Hatice, sanki gülümsüyordu,
Göğsünde mermilerle, Mehmetcik uyuyordu,
Bir ninninin huzuru, vardı Çanakkale’de.

Koca Seyit Onbaşı, kahraman Çavuş Ali,
Tabyaların altından, yansıyordu sesleri,
Huzurlu nefesleri, duyuluyordu sanki,
Gülüyordu yüzleri, gördüm Çanakkale’de

Yedi düvel canavar, sürüyle cellatları,
Kan emici gafiller, pervasızca saldırdı,
Sarsılmaz imanıyla, vatanın evlatları,
Zalimin defterini, dürmüş Çanakkale’de.

Kutsal vatan uğruna, çözmüş tüm sırlarını,
Kalmamış denizin, ne üzeri ne dibi,
Boğazın sularında, koca bir top mermisi,
Celladın tepesine, düşmüş Çanakkale’de.

Bir yangın yeri imiş, Zığındere, Kumtepe,
Kükremiş Arıburnu, Conkbayırı günlerce.
Seddülbahirde ateş, dökülürken denize,
Göklerden inen bir ses, varmış Çanakkale’de.

Gökyüzü soluğunu, Kocaçimende tutmuş,
Mermi bakışlı gözler, ölüm emrini vermiş.
Elliyedinci Alay, tekbir ile kükremiş.
Zaferin türküsünü, duydum Çanakkale’de.

Kurşunlar çiçek açmış, çok tenha Anzak Koyu,
Kanlıdere durulmuş, tasasız akar suyu.
Nöbeti biz devraldık, Mehmedim rahat uyu,
Al kanınla yazılmış, zafer Çanakkale’de.

Anafartalar dua, siperler iman dolu,
Gelibolu’da fesat, dehaya mağlup oldu.
Yaslandım Kanlısırt’a, artık gözlerim doldu,
Oturdum da ağladım, vatan Çanakkale’de.

Ey bu toprağı bize, vatan eyleyen asker,
Sana binlerce övgü, methiye dizsem değer.
Bilirim istemezsin, ne bir şan ne de şöhret,
Al bayrağa sarılıp, uyumak sana yeter.