Vatan Şiiri - Mevlüt Kara

Ey nefsim! Kalbim gibi ağla ve bağır ve de ki;
Faniyim fani olanı istemem
Acizim aciz olanı istemem
Ruhumu Rahmana teslim eyledim, başka istemem
İsterim fakat bir ebedi sevgili isterim
Zerreyim fakat ebedi güneş isterim
Hiçlik içinde hiçim fakat bu mevcudatı bütünüyle isterim

(Bediüzzaman Said Nursi)

Ben ölmeden ruhunu teslim edenlerdenim

Kalem karasında kayboldu kelimelerim

Gözlerimi bir sevda yitiminde kaybettim

Kızıl akşamlarda kurşuniyken sevmelerim

Ben bilekleri kelepçeli zor hürriyetim

Ben ölmeden ruhunu teslim edenlerdenim…

Ecel, bana zor

Sabra yor

Ben ruhumu bir rüzgârda yitirdim…

Ben sevmeden sevdayı teslim edenlerdenim

Bu yüzden buğulu, bu yüzden derin gözlerim

Gözbebeklerimde hep aynı siluet gezer

Ve demir parmaklıktır gözlerimde kirpikler

Saati belli sevdalara setler çekmişim

Ben sevmeden sevdayı teslim edenlerdenim…

Sevda, bana hor

Sıcak kor

Ben sevdayı bir sevdada erittim…

Ben gülmeden gülmeyi teslim edenlerdenim

Aşiyanında bir bülbül, hasret çeken gülüm

Bak, hüzün gülleri ve güze durmuş mevsimler

Kafesinde bir serçe çırpınıp azat bekler

Ben şen kahkahaları toprağa esir ettim

Ben gülmeden gülmeyi teslim edenlerdenim…

Gülmek, bana zül

Sarı gül

Ben gülmeyi bir Araf’ta terk ettim…

Ben kelamı sükûta teslim edenlerdenim

Ben bir kar tanesi, baharda eriyip bittim

Ne sesim duyuldu ne de aktı katrelerim

Usulca sürüklenip bir uçurumda bittim

Ben özgürlüğü Hakk’ın vatanında derk ettim

Ben kelamı sükûta teslim edenlerdenim…

Sükût, bana yol

Dostum ol

Ben kelamı bir sükûtta gark ettim…

Mevlüt KARA
9 Ekim 2010
Nizip