Vatan Şiiri - Suat Türkay

-Köyüm Acıyurt'a ithaf....

Bir çakmaktaşı keskinliğinde,
Deli poyrazların
Estiği dağlardı
Vatan...

Acı ama,
Buz gibi soğuk
Sularını içtiğimiz
Issız bir çeşmeydi
Yeri geldiğinde...

Yeri geldiğinde,
Yaz akşamları
Sessizce inen güneşin,
Işığında kızarıp,
Battığı yer di
Vatan...

Ve oralardan,
Zaman zaman esen
Serin rüzgârın
İpek kollarıydı,
Bizi
Bütün şefkati ile saran.

Vatan;
Bahar aylarında
Çorak bozkırın
Koynunda açan;
“Mavi donlu, gök gözlü”
Nevruz çiçeği idi bazı günler...
Göz gözü görmez
Tipinin savurduğu kar taneleri idi
Bazı mevsimler..

Ve bazan
Bozkırlar kadar hüzünlü,
İçten bir coğrafya idi,
Gözü yaşlı ana kadar.

Öyle ıssız;
Öyle unutulmuş,
Öylesine yalnız,
Bir memleketti,
Yollarında yalın ayak,
Başı açık,
Şen şakrak koştuğumuz...

Issız geceleri
Toprak damların altında,
Mışıl, mışıl uyuduğumuz
Bir yerdi vatan....

Şimdilerde,
Savrulan tozunu toprağını,
Rüzgarını, soğuğunu,
Yağmurunu, karını dahi,
Çok ama çok özlediğimiz,
Hasret yüklü, vakur
Baba ocağı....
İşte böyle bir yer di
Vatan....

01.10.2015 – Saat; 00:45
Ankara