Vatan Şiiri - Kemal Alkan

Yıl 1920
Aylardan Nisan,
Yeniden diriliyor bir ulus
Küllerinin ardından.

Nene Hatun, Elif Bacılar,
Sütçü İmam, Ulubatlı Hasanlar,
Gazi Mustafa Kemal,
Seyyit Onbaşılar.

Her karışında bin şehit,
Yangın yeri dörtbir taraf,
Yürek yakıyor Sarıkamış,
Kan ağlıyor Trakya, Antep, Urfa,
Bayrağımız yok gönderde
Kuşatılmış şirin İzmir’im.

Unuttu ağlamayı analar,
Tanımadım hiç babamı,
Canfeda koymuş ölmeden adımı.

Yaratılmış yaratılalı
Bu onuru taşır bu millet.
Dedem Oğuzkaan,
Peygamberim Zülkarneyn,
Davut ile Süleyman.
Kitabım Destan,
Dağları deldim de geldim,
Şanım Ergenekon’dur benim.

Saf, tertemiz yurdum,
Yemyeşil, uçsuz bucaksız dağlarım,
Fırat ile Diclem, Kızılırmağım,
Kars’tan Edirne’ye serhat boyundayım.

Yeryüzü namazgahım,
Gönüllerdedir tavafım,
Özlem kokar buram buram Anadolum.

Nice çileler barındırır kocaman yürekler,
Çoluk çocuk, ana, yâr ile sevdam,
Bıraktım her birini, ardıma bile bakmadan.
Kolay kazanılmadı anla sen de bunu
Kutsaldan da ötedir benim vatanım.