Vaslına Varır Terk Ediş

bir yazı, bir sızı, bir bitiş masalıydı bizimkisi
kaderin imla kuralları arasında kederin cümlesiydik
bitti demek için değil bittirilen demin son kitabıydık
bitmemişliğin öğrenilen zamanında geniş özlemler kavurduk

hangi seni yazsam yazgım karıncalanır
saklı kaldığın senlerim kanar
ben kalmış ben yanar aşk magmanda
bizi resmetmiş güllerin kızılında akraşır aşk

bak terk edilmişliğin “davud’u” sesleniyor
bak benden besteler okuyor
dinliyor numarasındasın
sevmiyor havasındasın
pek de umurumda değilsin
desem de senli desenlerim kanıyor yaramın üstüne
kandırıyorum kendimi
içimin de içindesin
nasıl kanır bu içleniş
nasıl biter bu serzeniş
nasıl biter bu tutuluş
sensizliğin uykularında sensiz rüyalar görüyorum
nasıl bir aşk bu

hüznümde kırılan aynanın can kırıklarında taranıyorsun
gözlerinde nem
sözlerinde gem
benimde şem
artık senin sonsuzluğunda yansıyorum
gitsen de gelsen de kendime görünüyorum aşkla