Vasiyetname Şiiri - Zafer Yıldırım

Yaşamak kadar ölmekte doğal
Ve ben normal karşılıyorum ölümü
Ve ben
Ölürsem bu aralar
Bu genç yaşımda yani
Biliyorum neler olacağını
Anam arkamdan ağıtlar yakacak
Ablam çırpınıp, dövünecek
Arkadaşlarım, dostlarım üzülecek
Ve beni uzaktan tanıyanlar:
‘’Daha gençti yazık oldu gençliğine’’ diyecek

Sonra
Yıkayıp cansız bedenimi
Üçe iki kefene saracaksınız beni
Namazımı kılınca musalla taşında
Taşıyacaksınız dört kolluyla mezara
Sonra mezarın içine koyacaksınız beni
Üzerime dokuz tahtayı da koyunca
Atacaksınız toprağı kürekle hızlı hızlı
Başımın olduğu tarafa bir ağaç dikeceksiniz
Selvi olur büyük ihtimalle
Toprağıma buğday ekip
Bir testi su dökeceksiniz
Üç kulfüallah bir elham okuduktan sonra
Döneceksiniz evlerinize, iş yerlerinize

Anam ağlamaya, ablam dövünmeye
Devam edecek uzun bir süre
Ve dostlarım sizlerin
Aklınızdan çıkmayacağım ilk birkaç gün
Beni düşüneceksiniz sık sık
Sonra arkadaş toplantılarında
Hatırlayacaksınız ara sıra
Çekildiğimiz fotoğrafları görünce
Anılarına kadeh kaldıracaksınız
güzel günlerin.
Unutacaksınız beni yavaş yavaş
Biliyorum bunu
Ve umursamıyorum pek
Hayat devam edecek çünkü sizin için
Zaten ben öldükten sonra
Beni unutsanız ne olur?
Unutmazsanız ne olur?
Önemli olan yaşarken unutulmamak

Ve ben
Bu şiiri okuyabilen
Herkese söylüyorum buradan
Sanmayın ki öleceğim
Meraklanmayın hiç
Niyetim yok ölmeye bu aralar
Hades’in ülkesine gitmeye daha var

Son bir şey var ama söylemek istediğim
Ölürsem bu aralar
Bu genç yaşımda yani
Yağmurlu bir günse
Ve yağmur iki üç gündür yağıyorsa
Bardaktan boşanırcasına
Beklete bilirseniz bekletin cenazemi
Yağmurun dinmesi
Toprağın suyu çekmesi için
Giderayak küfür yemeyelim mezarcıdan
‘Bu yağmur çamurda mezar kazıyorum senin yüzünden’ diye
Vasiyetim de bu olsun sizlere