Sonsuz Veda Şiiri - Yüksel Türk

Bir gün kapım sonsuzluğa açıldığında
Kimsecikler üzülmesin, ağlamasın
Yasımı tutmasın eşim, çocuklarım
En sevenim okusun, makamıyla sela’mı
En sevenim yıkasın bütün azalarımı
Güney cephesinden olsun gabırım
En sevenlerimce kazılsın mezarım
Başucumda dikili bir çınar ağacım olsun
Geldiğinde sevenlerim gölgesinde otursun
En sevenim kıldırsın cenaze namazımı
En sevenim söylesin, en güzel duasını
En sevenlerim amin desinler birlikte
Varsa hakkım benim, helaldir hepinize
Yine en sevenlerim yüklensin tabutumu
Başlasın yolculuğumuz aheste aheste
Geldiysek eğer gömütümün başına
İndirsinler sal’ı yavaşça yanına
Kaldırsınlar kapağı üzerimden
Çok teşekkürdür hepinize, bu son seferimden
Evladım ve bir sevenim insinler metfenime
Bir baksınlar yatacağım o sımsıcak yerime
Sonra iki güzel el tutsun kefenemin ucundan
İşte bu gidişin son remzidir dünya hanından
Kapatın üstümü, gark olsun toprağa tenim
Bırakın, uzanıp dinlensin bu yorgun bedenim